Dag 11

Vandaag onze eerste echte dag in Hoi An. Vannacht hebben we allebei erg goed geslapen na de lange rit van gisteren. Het is hier allemaal weer erg goed geregeld. Dit keer is er bij het ontbijt erg veel keus. Het blijft mij verbazen wat de mensen hier eten als ontbijt: noodles, soep, groentes en vooral veel avondeten eigenlijk. Wij hebben het maar gelaten bij een omelet, pancakes, kaneelbroodjes en fruit. Deze waren volgens Frank niet erg lekker. Rond 9 uur zijn we vertrokken uit ons hotel. Frank wilde heel graag een op pak op maar hier laten maken. Op internet had hij een goede winkel gevonden, Be Be Tailor. Dit was echt een gigantische zaak vol met stoffen. Mama moet hier volgend jaar haar stoffen gaan halen voor carnaval i.p.v. in Limburg, veel meer keus! Gelukkig hadden wij al wat voorwerk gedaan, want ze kunnen werkelijk waar alles maken. Geen 1 combinatie is te gek. We konden alles zelf uitkiezen, vorm van het jasje, knopen of niet, hoe het jasje sluit, zakken in de broek, sluiting in de broek en ga zo maar door. Dus wij onze voorkeuren opgeven en zij maar tekenen. Vervolgens mochten we de stoffen uitkiezen. Frank wilde graag blauw, maar er is een heleboel blauw.. dus weer keuze genoeg. Uiteindelijk had ze alles getekend en kon het meten beginnen.

Om half 4 moesten we terug komen voor de first fitting. We besloten wat te gaan lopen over de lokale markt en een ronde te maken door Hoi An. Deze stad is weer totaal anders dan Hanoi en Hué. Je merkt heel goed dat dit vroeger een handelsstad is geweest, overal waar je kijkt winkels en ook hele moderne. Daarnaast zie je veel Japanse, Chinese en Franse invloeden terug in de architectuur. Een pand kan zelfs deze 3 combineren. We hebben even door de winkelstraat geslenterd en genoten van al deze verschillende panden en een lekkere koffie. In Hoi An kan je echt hele lekkere koffie drinken! Overal zie je koffiebars en verkopen ze koffiebonen.

We vervolgden onze weg door de straat richting de Japanse overdekte brug. In de straat had je veel huizen van Chinese mensen die hier vroeger gewoond hebben. Vaak woonden ze met hun hele familie in 1 huis. Sommige huizen zijn nog steeds in bezit, maar van de 6de generatie alweer. Dus je mocht niet overal komen. Alle huizen hebben een voorgedeelte, dit was de winkel. Na de binnentuin had je het huis. Erg leuk om deze huizen van binnen te mogen zien. Je kan op en lokale plek een kaartje kopen voor 120,000 dong persoon, je kon dan 5 plekken bezoeken. Dit klinkt misschien erg duur, maar het is eigenlijk maar 4/5 euro. In totaal hebben wij 4 huizen gezien en een pagode (gemeenschapshuis eigenlijk). Aan het einde van de straat kwamen we aan bij de bekende brug van Hoi An.

Na goed geluncht te hebben in Italiaanse stijl (panini met kip en pesto) zijn we nogmaals langs de lokale markt gelopen voor souvenirs. Ik heb hier ook gelijk het afdingen geleerd. Ze verkopen hier echt alles, van eten tot kleding. Mensen verkochten ook hanen die opgesloten zaten in een kleine kooi met z'n vieren. En dan protesteren ze in Nederland in een varkensstal.. dat kunnen ze beter hier doen. Maar ja, niet te veel over nadenken. Hier voelden we weer even dezelfde chaos als in Hanoi. Op de markt tijden gewoon scooters en overal wordt je aangesproken, helaas lijken we te veel op toeristen. We hebben schaaltjes gekocht van kokosnoten en een geweven schilderijtje. Ik zag ook de kleden gezien die oma toen ook heeft gekocht. Deze kosten soms maar 30 dollar en dat met alle arbeid die zij leveren. Wat is de wereld toch eigenlijk oneerlijk. Ondertussen was het bijna half 4 dus we moesten terug nar Be Be Tailor om het pak te gaan passen. Eerst was de jas te klein, maar dat hadden ze binnen 15 minuten hersteld. Morgen mag Frank zijn pak op gaan halen voor de prijs van 220 dollar. Het zag er al erg mooi uit! Vanavond gaan we nog gezellig wat eten in het centrum van Hoi An.

Dag 10

Wat een dag hebben we vandaag gehad zeg! Echt fantastisch! Vanochtend vroeg ging om kwart over 6 de wekker, dit was wel iets minder. Na een goed ontbijt werden we om half 8 op gehaald door mensen van Le Family Rider, met hen gingen we vandaag per scooter van Hué naar Hoi An. Terwijl wij aan het wachten waren vroeg ik me al af hoe de koffers meegingen. Nou dat bleek gewoon in Vietnamezen stijl op de scooter. Dus Frank op een motor bij iemand voor de organisatie met een koffer achterop en de handbagagekoffer voorop tussen de benen van de bestuurder. Bij mij was het iets extremer: handbagage, bestuurder, rugtas, ik, weer een rugtas en achterop nog een koffer. Zo reden we naar hun 'kantoor'. We werden hier vriendelijk opgewacht en terwijl wij wat te drinken kregen werden onze koffers al netjes ingepakt in het plastic een kaar gezet. Iemand anders van de organisatie zou onze koffers brengen naar Hoi An. Na een korte uitleg van de dag werden we aangekleed met knie -en polsbeschermers. Dit gaf mij gelijk al een goed gevoel. En ja hoor, daar gingen we met ongeveer 15 mensen en 5 begeleiders. Ze regelden het ontzettend goed, ook in het verkeer. Ander verkeer lieten ze stoppen en ze gaven duidelijk aan waar wij konden rijden. Eerst zijn we ongeveer een uur, 50 kilometer, gaan rijden naar de flooting villages. Deze mensen vissen nog steeds, maar wonen sinds 15 jaar wel op het land. Erg indrukwekkend om te zien!

We zijn hierna verder gereden richting een soort van jungle. De weg werd steeds zanderiger en hobbeliger. Zitten we daar met z'n tweeën wiebelend op een scooter. We kwamen aan bij onze tweede stop, waar we heerlijk hebben kunnen zwemmen. De rotsen waren er glibberig, dus wij al glijdend het water in. De organisatie had voor alles gezorgd, dus daar zat Frank om half 11 in het water al aan het bier (en dat terwijl hij moest rijden). Ik had het maar bij een cola gehouden. We zijn hier een uurtje gebleven.

Er werd ons verteld dat we nu weer een stuk zouden rijden en zouden aankomen bij een flooting restaurant. Ik was er al wel op voorbereid, maar hier krijgen we alleen maar vis. Dus wij weer terug door de 'jungle', langs dorpjes en volgens mij zelfs de snelweg. Onze begeleiders hielden alles nou lettend in de gaten. Na weer even gereden te hebben kwamen we aan bij het restaurant. Ons menu bestond uit loempia's, gamba's, oesters, tonijn, inktvis en gefrituurde garnalen. Omdat tot nu toe het eten hier allemaal lekker was hebben Frank en ik alles op behalve de gamba's. Frank en ik vonden de oesters zelfs nog lekker, omdat deze gevuld waren met noten, groente en kruiden. Ook de inktvis en tonijn was lekker. Wie had dat ooit gedacht, ik aan de vis!

Na onze lunch ging het grote avontuur pas echt beginnen, de Hai van Pass. Deze is volgens mij vooral bekend door Top Gear. Frank was aan het begin wel een beetje gespannen voor de bergen, maar het viel ontzettend mee. De Hai van Pass is echt schitterend om te rijden. Je rijdt langs de kustlijn langzaam omhoog de bergen in. Met een scooter beleef je deze reis nog veel intenser. De haarspeldbochten waren soms wel wat spannend, maar Frank heeft ontzettend goed gereden! Ik mag echt trots op hem zijn! Af en toe zijn we even gestopt voor foto's en boven aan de top hebben we 20 minuten pauze gehouden om te genieten van het uitzicht. Wat een schitterende en intense beleving was dit!

We begonnen de daling weer in te zetten richting de stad Da Nang. Deze stad is samen met Hanoi en Ho Chi Minh de grootste stad van Vietnam. Hier was het echt totaal anders rijden. Overal waar je keek was er verkeer: auto's, overal scooters, fietsers en voetgangers. Ik heb soms wat doodsangsten uitgestaan, Frank had de grootste lol. Hier rijden vindt hij veel leuker dan in Nederland, daar is het verkeer veel te saai. We rijden verder langs de boulevard waar het gelukkig iets rustiger was. Net voorbij Da Nang was onze vijfde en laatste stop. Hier kregen we even wat te drinken en een ijsje. We zijn de Watermountian opgegaan, lopend. Deze berg staat vol met tempels. Hier zijn we ongeveer een uur gebleven.

De dag was bijna tot zijn einde. Het laatste stukje naar Hoi An was nog maar 20 minuten rijden. Bijna was deze geweldige dag afgelopen. Dus wij nog 1 keer genieten van het feit dat we, en vooral Frank, helemaal van Hué naar Hoi An zijn gereden. De mensen van de organisatie vertelden ons dat we 140 km hebben gereden! Bij aankomst kregen we weer netjes wat te drinken en werden we weer afgezet bij ons hotel. Deze keer had Frank minder geluk op de kleine scooter. Daar zat hij dan op een scooter met een begeleider, een rugtas en een handbagagekoffer. Ik zat lekker comfortabel op een grote motor. Nu ik dit weer zo opschrijf besef ik me weer wat voor een speciale dag we vandaag hebben gehad, dit vergeten we niet snel!

Dag 9

Vandaag hebben we weer een hoogtepunt van onze reis kunnen wegstrepen, de keizerlijke stad in Hué. Eerst werden we heerlijk wakker in een super bed, dit hadden we wel nodig na de vorige nacht. We merkten wel dat onze magen aan het knorren waren, misschien toch iets verkeerds gegeten gisteren... Gelukkig was dit ook weer snel weg! We zijn beneden in het hotel lekker gaan ontbijten. Je kon hier van alles bestellen: spiegeleieren, omelet, pancakes en allerlei soorten Vietnamese thee. Wij kozen voor de omelet en ik voor een groene thee. Deze hebben hier veel meer smaak dan in Nederland. In het hotel is alles goed verzorgt. De deur wordt constant voor ons open gedaan en er staat zelfs iemand bij de lift te wachten om voor je op de knop te drukken. Vietnam is echt een gastvrij land. Na het ontbijt zijn we vertrokken naar de keizerlijke stad. Deze stad ligt in het citadel, omringt met muren. Eerst moesten we over het water de eerste poorten door, dit was ongeveer een wandeling van 20 minuten.

Je merkt hier gelijk dat Vietnam een arm land is. De citadel is gesticht in 1805, in vergelijking met alles wat ik gezien heb ik Italië helemaal niet zo oud dus. Daarentegen is de staat veel slechter dan daar, er is hier nauwelijks geld om alles te restaureren. Eenmaal in de citadel hebben we onze weg vervolgd naar de keizerlijke stad. Je komt deze stad binnen door een gigantische poort. Aan de overkant staat de machtige vlaggentoren (Cot Co). Je merkt hier gelijk al de macht van de keizers de er gewoond en geregeerd hebben. Bij binnenkomst loop je, langs een vijver met lotusbloemen, naar het Thia Hoapaleis. Dit was de plek waar keizers werden gekroond, keizerlijke verjaardagen werden gehouden en ambassadeurs werden ontvangen. Helaas mochten we vanbinnen geen foto's maken.

Vervolgens zijn we langs de Paviljoens der Mandarijnen naar de Verboden Purperen Stad gelopen. Vroeger mochten hier alleen maar de keizer, zijn vrouw en moeder, en vrouwelijke bedienden naar binnen. Als je als burger toch naar binnen ging, werd je ter dood veroordeeld. Gelukkig maar dat wij nog leven! Het is echt onwerkelijk dat je hier nu zo maar mag lopen, maar dat deze plek vroeger verboden was. We vervolgden onze weg naar het keizerlijk theater en de tuinen. Deze waren beide prachtig om te zien. Overal zie je gebouwen in de speciale Nguyenstijl, echt onbeschrijfelijk.

Ten slotte wilden we graag nog het verblijf zien van de moeder van de keizer. Om dit vertrek lag ook weer een hele muur. Op een gegeven moment ben je de draad een beetje kwijt: een citadel met een muur, daarin een keizerlijke stad met een muur en daar weer in de verboden stad en het verblijf van de moeder van de keizer ook weer met een muur. We zijn via de Tempel van de Generaties en de Hung Mieu (ook een tempel) naar de uitgang gelopen. We zijn hier ongeveer 3 uur geweest, maar er was ook zo ontzettend veel te zien. Het weer was vandaag veel aangenamer anders hadden we dit nooit volgehouden. We zijn net buiten de keizerlijke stad even gaan lunchen. Frank met een biertje en een broodje met roomboter en groentjes en ik een sap van passievrucht er een broodje bief. Allebei ontzettend lekker! Rond half 3 zijn we terug gegaan naar onze kamer. Zo meteen gaan we nog even Hué in, dus dit is nog niet het einde van deze blog :)

Net hebben we nog even lekker door Hué geslenterd. We hebben wat kleine souvenirtjes gekocht en een hele mooi lamp in Vietnamezen stijl. Daarna zijn we gaan eten in een gezellig tentje en hebben we weer wat nieuws geprobeerd van de Vietnamezen keuken, namelijk Banh Xeo. Dit is een pannenkoek met vlees en garnalen, gewikkeld in sla met limoen-chilisaus. Bij de eerste hap merkten we gelijk alle intense smaken, wat was dit lekker zeg!Beetje jammer dat ik het moest delen met Frank. Daarna had Frank noodles met beef en wokgroentes en ik varkensvlees met chili in lemongrass. Het eten blijft mij hier iedere keer weer verbazen. We hebben samen nog even kunnen genieten van Hué. Morgen gaat de wekker weer vroeg, kwart over 6. Om half 8 worden we opgehaald bij het hotel om per scooter naar Hoi An te gaan, alweer onze laatste bestemming in Vietnam.

Dag 7

Vandaag alweer zondag, wat gaat de tijd toch snel in de mooie land. Na een ontbijtje bij een schitterend uitzicht hebben we een scooter gehuurd bij ons hotel zodat we de omgeving wat beter konden verkennen. Frank heeft de hele rit gereden en moest aan het begin wel even wennen. Ook voor mij was het even spannend en ik had soms moeite mijn mondje dicht te houden. Dus dan maar af en toe met je ogen dicht achterop de scooter. Naarmate we meer kilometers hadden gereden, verdween onze angst en ging het rijden steeds beter. We reden eerst naar het Nationaal Park Van Long dat bekent staat om zijn draslanden. Dit gebied hebben we er boot bezocht.

We vervolgden hierna onze weg naar Bai Dihn, het grootste boeddhistische tempelcomplex van Vietnam. Dit was echt gigantisch groot en schitterend, het bevat 500 standbeelden en een 91 ton wegend Buddha beeld. We hebben hier zoveel pracht en praal gezien! In een tempel stond zo ontzettend veel goud, helaas mochten we hier geen foto's maken.

Aan het einde van de dag zijn we naar de Mua Cave gegaan, hier heb je een schitterend uitzicht over Tam Coc (waar we gisteren lans gevaren waren). Via een lange trap, van wel 500 treden, kon je de top bereiken. Bedenkende dat we al een hele dag erop hadden zitten en het super warm was, was dit een hele uitdaging. Bovenaan waren we echt gesloopt. Frank heeft besloten het bij het eerste uitzichtpunt te laten, ik wilde perse naar de top. Ik ben wel mijn grens over gegaan, want ik stond met trillende benen boven, maar het was het echt meer dan waard! Wat een schitterend uitzicht.

Aan het einde van de avond zijn we om 22.30 uur vertrokken met de nachttrein van Ninh Binh naar Hué, vandaar gisteren ook geen reisverslag maar nu. Dit was een hele ervaring. Gelukkig kwamen er pas de volgende ochtend mensen in de coupé bij, dus Frank en ik hebben nog redelijk geslapen.

Dag 8

Nou gelijk door naar dag 8. Na een 12 uur durende treinrit kwamen we aan in Hué. Een taxi bracht ons naar het hotel en hier werden we erg vriendelijk ontvangen. We konden gelukkig gelijk de kamer is. Het is een lekkere ruime kamer met een grote badkamer en een lekker bed (vooral na de nacht hiervoor erg fijn!).

Nadat we ons even opgefrist hadden, zijn we Hué ingegaan. We merkten gelijk het grote klimaatverschil. De luchtvochtigheid is het een stuk minder, maar de temperatuur des te hoger. Na ongeveer een uur wandelen zijn we terug gegaan naar ons hotel vanwege de hitte. We waren ook best moe dus hebben allebei een lekker geslapen. Rond 5 uur zijn we Hué weer ingegaan. Het weer was stukken beter en we hebben nu meer van de stad kunnen zien.

Hué is een stuk commerciëler en gerichte op toeristen dan Hanoi. Grote hotels, veel bars en restaurants en overal Happy Hour. Nu krijg je hier 10.000 dong korting, ofwel 50 cent.. Het was erg leuk om een andere kant van Vietnam te ervaren. Uiteindelijk zijn we in een klein tentje wat Vietnamees gaan eten, Beef Curry met kokosmelk. Echt ontzettend lekker! Ik ben groot fan geworden van de Vietnamese keuken en nog steeds alleen vlees gegeten dus gaat erg goed!

Nu zitten we vermoeid in onze hotelkamer, het waren 2 drukke dagen. Alle ervaringen die we opdoen vreten energie, maar zijn echt de moeite waard. Morgen gaat we naar de Citadel van Hué, waar de keizerlijke stad ligt. Maar nu eerst heerlijk slapen in een heerlijk bed dat niet beweegt en geen treingeluiden om zich heen heeft.

Dag 6

Het is alweer de 6de dag van deze geweldige reis. Vandaag hebben we Ha Long Bay verlaten en zijn we op weg gegaan naar Ninh Binh. Vanochtend werden we om 8 uur verwacht voor de bus dus de wekker ging weer lekker vroeg. Net na het ontbijt liepen er een aantal apen over het resort waar we zaten, dit was erg leuk om te zien. We hoorden van andere mensen dat die apen hun ontbijt hadden gejat! Na uitgecheckt te hebben zijn we richting de bus gegaan. Helaas had het resort zich niet echt aan de tijd gehouden dus we waren te laat bij de bus.. gelukkig konden we alsnog mee om half 10 en hebben we niks extra's hoeven te betalen. Dus helaas hebben we vanochtend anderhalf uur extra gewacht. Gelukkig reed de bus erg door. Overal probeerde hij in te halen, wat leidde tot irritatie bij het toekomende verkeer. Maar dankzij deze chauffeer waren we toch nog rond half 4 in ons nieuwe hotel. We slapen in een soort houten hutje recht aan het water.

We besloten een bootje te gaan huren die wordt bestuurd door een local. Zij roeien de boten met hun voeten, dit is een grappig maar ook wel vies gezicht. Toevallig vaarden we langs ons houten hutje. We vervolgde onze weg verder de natuur in. Wat we daar hebben gezien was echt onbeschrijfelijk. Het lijkt net Ha Long Bay, maar in plaats van dat de kalkrotsen oprijzen uit de zee is dat hier in rijstvelden. Overal zag je de prachtige natuur en het geluid van dieren. Frank en ik vonden deze ervaring zelfs nog mooier dan die van gisteren. We hebben naast de kalkrotsen ook verschillende dieren gezien. Een soort vogel, die leek op een ooievaar, vloog over. Daarnaast hebben we nog steenbokken gezien en vele andere vogels. Ook zijn we door 3 verschillende grotten gevaren. Na ongeveer 2 uur varen waren we weer terug in ons hotel. Morgen gaan we het nationaal park Van Long. Hier leven veel verschillende diersoorten dus we kijken er nu al naar uit!

Dag 5

Vandaag was eindelijk de dag waar ik het meest naar uit had gekeken, de dag dat we naar Ha Long Bay zouden gaan. Over dit natuurverschijnsel, dat ook op de werelderfgoedlijst staat, had ik alleen maar positieve verhalen gehoord. Omdat we om half 8 al klaar moesten staan, ging de wekker vanochtend al om half 7. Dat hadden wij er natuurlijk wel voor over. In de ochtend was het nog erg bewolkt, maar de manager van het hotel vertelde ons dat het een mooie dag zou worden. Eenmaal aangekomen bij de baai waar we moesten wachten op onze tourboot begon het ontzettend hard te regenen. Nu begrijp ik waarom er overstromingen kunnen ontstaan door een regenval, zoveel regen hebben wij echt niet in Nederland. Maar hoe snel de regen er was, zo snel was hij al weer weg en maakte plaats voor de zon.

Na een tijdje gewacht te hebben kwam de touringguid ons halen. Dit was een strenge, maar gezellige man. Iedereen aan boord van zijn boot luisterden aandachtig, als ik de kinderen zo zou aanspreken komt het ook helemaal goed! Eerst vaarden we door een drijvend dorp. Hier wonen ongeveer 3000 mensen. Ze krijgen geen onderwijs, zorg of andere voorzieningen alleen maar vers water. Ik heb erg veel respect gekregen voor deze mensen!

We gingen eerst ongeveer 2 uur varen door Cat Ba Bay, om daarna onze weg te vervolgen naar Ha Long Bay. Hoe langer we vaarden, hoe mooier en indrukwekkender het landschap werd. Overal zag je kalkrotsen uit de zee oprijzen. De Vietnamezen geloven dat het het lichaam is van een draak. Wetenschappers beweren dat door geologische druk en erosie dit machtige mooie landschap is ontstaan. Overal waar je kijkt, zie je dezelfde indrukwekkende kalkrotsen, het was niet te beschrijven zo mooi.

Na een tijdje gevaren te hebben zijn we gaan kajakken en zwemmen. Het leek wel of we 1 waren met de natuur. Constant waren we aan het genieten van de mooie landschap! We zijn lang onderweg geweest en aan het einde voelde Frank en ik wel de armspieren. Vervolgens zijn we nog op 1 andere plek gestopt waar wij met z'n tweeën nog naar een strand waren gezwommen. Eenmaal terug bij ons hotel beseften we pas echt wat we gezien hadden en dat er niets op de wereld is wat hiermee te vergelijken is. Nu liggen we allebei moe, verbrand maar zeker voldaan in de hotelkamer. Zo nog even wat eten en vroeg slapen denk ik. Morgen worden we om 8 uur verwacht bij de bus die ons naar Ninh Binh zal brengen.

Dag 4

Frank en ik zijn vandaag vertrokken uit Hanoi en op weg gegaan naar Ha Long Bay. Vanochtend nog even snel een koffie en een smoothie op en om 10.15 uur werden we opgehaald door een busje die ons naar onze volgende bestemming zou brengen. Dit was allemaal super geregeld! Na ongeveer 2 uur in de bus hebben gezeten en een korte stop gemaakt kwamen we aan bij de haven waar een boot op ons stond te wachten. Iedereen had een handige backpack bij zich, behalve wij.. Dus wij met koffers van 10 en 20 kg een mini bootje op zonder ook maar iets van houvast. Deze tocht duurde ongeveer 10 minuten.

Eindelijk kwamen we aan op Cat Ba, een eiland in de buurt van Ha Long Bay. Het is een wonder dat ik dit nog kan typen na de busrit die we toen gemaakt hadden. De buschauffeur kent kennelijk geen angst, want ze scheuren hier door de bergen met een rotgang. Auto's en scooters werden in alle bochten ingehaald en wij hobbelde lekker op en neer op onze stoelen. Wat een ervaring was dat. Na ongeveer een half uur werden we afgezet bij een andere haven. De buschauffeur had al contact gehad met ons resort, dus zij stonden netjes op ons te wachten, met alweer een minibootje. Dus wij weer met die zware koffers een steile trap af en het bootje in. Deze tocht was echt schitterend, langs verschillende kalkrotsen en flooting villages.

Het resort waren we zitten is schitterend! We slapen in een houten hutje op hoge palen met uitzicht op het strand en de kalkrotsen. Van de drukte en chaos in Hanoi zitten we nu in een omgeving waar we alleen de zee horen. Wat is Vietnam toch een mooi land. Net hebben we even heerlijk gezwommen en nu genieten we van dit mooie moment samen!