Vandaag was eindelijk de dag waar ik het meest naar uit had gekeken, de dag dat we naar Ha Long Bay zouden gaan. Over dit natuurverschijnsel, dat ook op de werelderfgoedlijst staat, had ik alleen maar positieve verhalen gehoord. Omdat we om half 8 al klaar moesten staan, ging de wekker vanochtend al om half 7. Dat hadden wij er natuurlijk wel voor over. In de ochtend was het nog erg bewolkt, maar de manager van het hotel vertelde ons dat het een mooie dag zou worden. Eenmaal aangekomen bij de baai waar we moesten wachten op onze tourboot begon het ontzettend hard te regenen. Nu begrijp ik waarom er overstromingen kunnen ontstaan door een regenval, zoveel regen hebben wij echt niet in Nederland. Maar hoe snel de regen er was, zo snel was hij al weer weg en maakte plaats voor de zon.

Na een tijdje gewacht te hebben kwam de touringguid ons halen. Dit was een strenge, maar gezellige man. Iedereen aan boord van zijn boot luisterden aandachtig, als ik de kinderen zo zou aanspreken komt het ook helemaal goed! Eerst vaarden we door een drijvend dorp. Hier wonen ongeveer 3000 mensen. Ze krijgen geen onderwijs, zorg of andere voorzieningen alleen maar vers water. Ik heb erg veel respect gekregen voor deze mensen!

We gingen eerst ongeveer 2 uur varen door Cat Ba Bay, om daarna onze weg te vervolgen naar Ha Long Bay. Hoe langer we vaarden, hoe mooier en indrukwekkender het landschap werd. Overal zag je kalkrotsen uit de zee oprijzen. De Vietnamezen geloven dat het het lichaam is van een draak. Wetenschappers beweren dat door geologische druk en erosie dit machtige mooie landschap is ontstaan. Overal waar je kijkt, zie je dezelfde indrukwekkende kalkrotsen, het was niet te beschrijven zo mooi.

Na een tijdje gevaren te hebben zijn we gaan kajakken en zwemmen. Het leek wel of we 1 waren met de natuur. Constant waren we aan het genieten van de mooie landschap! We zijn lang onderweg geweest en aan het einde voelde Frank en ik wel de armspieren. Vervolgens zijn we nog op 1 andere plek gestopt waar wij met z'n tweeën nog naar een strand waren gezwommen. Eenmaal terug bij ons hotel beseften we pas echt wat we gezien hadden en dat er niets op de wereld is wat hiermee te vergelijken is. Nu liggen we allebei moe, verbrand maar zeker voldaan in de hotelkamer. Zo nog even wat eten en vroeg slapen denk ik. Morgen worden we om 8 uur verwacht bij de bus die ons naar Ninh Binh zal brengen.