Wat een dag hebben we vandaag gehad zeg! Echt fantastisch! Vanochtend vroeg ging om kwart over 6 de wekker, dit was wel iets minder. Na een goed ontbijt werden we om half 8 op gehaald door mensen van Le Family Rider, met hen gingen we vandaag per scooter van Hué naar Hoi An. Terwijl wij aan het wachten waren vroeg ik me al af hoe de koffers meegingen. Nou dat bleek gewoon in Vietnamezen stijl op de scooter. Dus Frank op een motor bij iemand voor de organisatie met een koffer achterop en de handbagagekoffer voorop tussen de benen van de bestuurder. Bij mij was het iets extremer: handbagage, bestuurder, rugtas, ik, weer een rugtas en achterop nog een koffer. Zo reden we naar hun 'kantoor'. We werden hier vriendelijk opgewacht en terwijl wij wat te drinken kregen werden onze koffers al netjes ingepakt in het plastic een kaar gezet. Iemand anders van de organisatie zou onze koffers brengen naar Hoi An. Na een korte uitleg van de dag werden we aangekleed met knie -en polsbeschermers. Dit gaf mij gelijk al een goed gevoel. En ja hoor, daar gingen we met ongeveer 15 mensen en 5 begeleiders. Ze regelden het ontzettend goed, ook in het verkeer. Ander verkeer lieten ze stoppen en ze gaven duidelijk aan waar wij konden rijden. Eerst zijn we ongeveer een uur, 50 kilometer, gaan rijden naar de flooting villages. Deze mensen vissen nog steeds, maar wonen sinds 15 jaar wel op het land. Erg indrukwekkend om te zien!

We zijn hierna verder gereden richting een soort van jungle. De weg werd steeds zanderiger en hobbeliger. Zitten we daar met z'n tweeën wiebelend op een scooter. We kwamen aan bij onze tweede stop, waar we heerlijk hebben kunnen zwemmen. De rotsen waren er glibberig, dus wij al glijdend het water in. De organisatie had voor alles gezorgd, dus daar zat Frank om half 11 in het water al aan het bier (en dat terwijl hij moest rijden). Ik had het maar bij een cola gehouden. We zijn hier een uurtje gebleven.

Er werd ons verteld dat we nu weer een stuk zouden rijden en zouden aankomen bij een flooting restaurant. Ik was er al wel op voorbereid, maar hier krijgen we alleen maar vis. Dus wij weer terug door de 'jungle', langs dorpjes en volgens mij zelfs de snelweg. Onze begeleiders hielden alles nou lettend in de gaten. Na weer even gereden te hebben kwamen we aan bij het restaurant. Ons menu bestond uit loempia's, gamba's, oesters, tonijn, inktvis en gefrituurde garnalen. Omdat tot nu toe het eten hier allemaal lekker was hebben Frank en ik alles op behalve de gamba's. Frank en ik vonden de oesters zelfs nog lekker, omdat deze gevuld waren met noten, groente en kruiden. Ook de inktvis en tonijn was lekker. Wie had dat ooit gedacht, ik aan de vis!

Na onze lunch ging het grote avontuur pas echt beginnen, de Hai van Pass. Deze is volgens mij vooral bekend door Top Gear. Frank was aan het begin wel een beetje gespannen voor de bergen, maar het viel ontzettend mee. De Hai van Pass is echt schitterend om te rijden. Je rijdt langs de kustlijn langzaam omhoog de bergen in. Met een scooter beleef je deze reis nog veel intenser. De haarspeldbochten waren soms wel wat spannend, maar Frank heeft ontzettend goed gereden! Ik mag echt trots op hem zijn! Af en toe zijn we even gestopt voor foto's en boven aan de top hebben we 20 minuten pauze gehouden om te genieten van het uitzicht. Wat een schitterende en intense beleving was dit!

We begonnen de daling weer in te zetten richting de stad Da Nang. Deze stad is samen met Hanoi en Ho Chi Minh de grootste stad van Vietnam. Hier was het echt totaal anders rijden. Overal waar je keek was er verkeer: auto's, overal scooters, fietsers en voetgangers. Ik heb soms wat doodsangsten uitgestaan, Frank had de grootste lol. Hier rijden vindt hij veel leuker dan in Nederland, daar is het verkeer veel te saai. We rijden verder langs de boulevard waar het gelukkig iets rustiger was. Net voorbij Da Nang was onze vijfde en laatste stop. Hier kregen we even wat te drinken en een ijsje. We zijn de Watermountian opgegaan, lopend. Deze berg staat vol met tempels. Hier zijn we ongeveer een uur gebleven.

De dag was bijna tot zijn einde. Het laatste stukje naar Hoi An was nog maar 20 minuten rijden. Bijna was deze geweldige dag afgelopen. Dus wij nog 1 keer genieten van het feit dat we, en vooral Frank, helemaal van Hué naar Hoi An zijn gereden. De mensen van de organisatie vertelden ons dat we 140 km hebben gereden! Bij aankomst kregen we weer netjes wat te drinken en werden we weer afgezet bij ons hotel. Deze keer had Frank minder geluk op de kleine scooter. Daar zat hij dan op een scooter met een begeleider, een rugtas en een handbagagekoffer. Ik zat lekker comfortabel op een grote motor. Nu ik dit weer zo opschrijf besef ik me weer wat voor een speciale dag we vandaag hebben gehad, dit vergeten we niet snel!